روزی که قزوین پایتخت بود

حالا از روزگاری که پایتخت ایران از تبریز به قزوین منتقل شد، یادگاری زیادی باقی نمانده و مهم‌ترینش همین عمارت کلاه‌فرنگی است که به آن چهل‌ستون هم می‌گویند. این نامی است  كه پس از مرمت، در دوره‌ی قاجاریه به این بنا داده شد.

امروزه این بنا، موزه‌ای است که دیدارکننده بسیار دارد؛ کسانی که در باغ باصفایش قدم می‌زنند یا به ساختمان زیبای عمارت نگاه می‌کنند و کسانی که وارد بنا می‌شوند و در نورهای رنگی که از ارسی‌ها به درون می‌تابد غرق می‌شوند یا نقاشی‌های دیواری را به تماشا می‌ایستند. این‌ها از همان روزگار صفویه این‌جاست و البته رد پای دوران‌های دیگر، افشاریه و قاجاریه هم در آن دیده می‌شود. اما این نقاشی‌های دیواری به سبک مکتب قزوین است و برای همین هم شهرت زیادی دارد.

انگار هندسه‌ی زیبای عمارت کلاه‌فرنگی ما را به مکتب‌های نگارگری می‌کشاند. پس بد نیست بدانیم که هر دوره‌ای سبک نقاشی خودش را داشت و معمولاً با نام شهر پایتخت مشهور بود. شاید برای این‌که در پایتخت، معماری و نقاشی بیش‌تر رونق داشت. برای همین هم مکتب نگارگری تبریز با عوض شدن پایتخت به مکتب قزوین تغییر یافت و البته که این تغییر تنها در نام نبود؛ هنرمندان این دوره علاوه بر گل و درخت و پرنده و حیوان، چهره‌ و اندام آدم‌ها را هم نقش می‌کردند، آدم‌های عادی، بدون لباس‌های مجلل.

اما کاخ چهل‌ستون قزوین دوستداران خوشنویسی را هم به دیدار دعوت می‌کند؛ در بخشی که موزه‌ی خوش‌نویسی نام دارد و در آن آثار هنرمندان بزرگی مثل عمادالکتاب و میرعماد و وصال شیرازی به نمایش گذاشته شده است.

هوای قزوین تابستان‌ها خنک است. به نظر می‌رسد فصل خوبی باشد برای سفر به این شهر.